ایران در دهه بعد به یکی از پایگاه‌های اصلی استراتژی آمریکا در مقابله با اتحاد شوروی تبدیل شد. این استراتژی که «نگاه نو» نامیده می‌شد، بر دفاع از پیرامون شوروی و استفاده از متحدان منطقه‌ای برای مقابله با نفوذ کمونیسم استوار بود
در زمان حکومت محمدرضا شاه پهلوی در ایران که از سال 1941 تا انقلاب ایران در سال 1979 ادامه داشت، ایالات متحده استراتژیهای متعددی در سیاست خارجی در پی گرفت. از جمله ایالات متحده سیاست نگاه نو را در زمان ریاست جمهوری دوایت دی. آیزنهاور دنبال کرد.
