امیرکبیر با درک اهمیت تنوع‌بخشی به روابط خارجی ایران، تلاش کرد تا با ایجاد سفارت‌خانه‌ها و گسترش مناسبات با کشورهایی چون آمریکا، پروس و اتریش، از انحصار ارتباط با روسیه و انگلیس رهایی یابد و منافع ملی را تأمین کند.

یکی از ویژگی های اقتصادی دوره رضاشاه پهلوی این بود که در این دوره اقتصادی ایران به طور کامل در انحصار دولت بود. از جمله دلایل این اقدام سلطه ای بود که دولت رضاشاه در همه زمینه ها از خود بروز داده بود  و نمی خواست در عرصه اقتصادی از این امر عقب بماند