با افزایش قیمت نفت در دهه 1350، بخشی از بودجه کشور به کارهای اجتماعی و فرهنگی اختصاص یافت؛ اما این برنامه‌ها از همان ابتدا با مشکلات جدی و اساسی روبرو بودند. برخی از این مشکلات زمینه‌ای و ریشه‌ای بود و بخشی دیگر بعد از اجرای طرح‌ها به وجود آمد.

یکی از فعالان ملی شدن صنعت نفت دیداری با شاه داشت و گفت: در آن دیدار شاه ما را پذیرفت، واقعاً به حرف‌هایمان گوش داد، ولی با صحبت‌هایی که کرد، من احساس کردم خیلی توخالی است.

به فاصله‌ی چهار ماه پس از ملی شدن نفت ایران، روزنامه‌ی الاهرام در تاریخ 9 تیر 1330 در مقاله‌ای با نام «در پیرامون ملی کردن صنایع و مؤسسات در مصر و لزوم انجام آرمان‌های ملی» موضوع ملی کردن کانال سوئز را مطرح کرد.

حسین مکی یکی از بازیگران اصلی ملی شدن صنعت نفت بود که در مصاحبه منتشرنشده گفت:‌ به نظر من بیشتر بدبختی‌ها را دکتر شایگان و فاطمی برای مصدق ایجاد کردند.

شکل‌گیری مجلس شانزدهم و ائتلاف ملی‌ها و مذهبی‌ها، به ارتقای جایگاه مجلس انجامید، اما اقدامات مصدق در اخذ اختیارات ویژه و همچنین انحلال مجلس، باعث شد تا نهادی که داشت به‌سمت نهادینه‌سازی دموکراسی در کشور حرکت می‌کرد، تضعیف و بسترهای دیکتاتوری محمدرضا در دهه‌ی سی فراهم شود.

اگر فدائیان اسلام در توافق با جبهه ملی مانعی به نام «حاجیعلی رزم آرا»را به بیرون از عرصه سیاست رهنمون نمی ساختند، هرگز نفت ایران – به ترتیبی که رخ داد - ملی نمی‌شد.

بی تردید شادروان سید ابوالحسن حائری‌زاده، همرزم شهید آیت‌الله سید حسن مدرس و از مخالفین دیرین رضاخان و فرزندش، ازجمله چهره های مؤثر در ایجاد زمینه برای نهضت ملی ایران به شمار می رود. فعالیتهای او و همراهانش به ویژه در مجلس پانزدهم و مخصوصا استیضاح تاریخی دولت محمد ساعد مراغه ای ــ آن هم در دورانی که...

بیش از 60 سال پیش در چنین روزهایی دکتر محمد مصدق نخست وزیر وقت ایران در ادامه مبارزاتش برای ملی کردن صنعت نفت عازم نیویورک شد تا در شورای امنیت از حق ملی شدن نفت ایران دفاع کند.

آیت‏‌اللَّه سیدابوالقاسم کاشانی که خطر کودتایی با حمایت بیگانه را احساس کرده بود، تلاش زیادی به عمل آورد تا جلوی کودتا را بگیرد تا مصالح مملکت فدای منافع بیگانگان نشود.