در عالم خلقت عناصر آب ، باد، خاک و آتش از بزرگ ترین نعمت های الهی هسـتند که در اختیار ما قرار دارند‌. کی‌ از‌ عناصر اصلی طبیعت ، باد میباشد‌. باد‌ به‌ دلیل حرکت هوا از منـاطق پرفـشـار بـه مناطق کم فشار ایجاد میشـود.

در ایران معاصر ما شاهد کاربست امثال و ضرب المثلهای مختلفی جهت بیان مقصود و نظر خود هستیم. یکی از این امثال پرکابرد، مثل «هم از توبــره خـوردن و هـم از آخـــور‌» می باشد...

در فرهنگ عامیانه ایران، هنگامی که فردی پس از مدتی طولانی به دیدار رفیقش می رود، رفیقش به مزاح به او می گوید حاجی حاجی مکه؟ و نیز کسی که دیر به دیر پیدایش می شود هنگامیکه میخواهد از پیش آدم برود بهش می گویند« بازنری دیگه حاجی حاجی مکه؟»  این اصطلاح از آنجا می آید که . . .

سرباز سیلاخوری منسوب به سیلاخور که نام دو ناحیه ای است در لرستان به نامهای سیلاخور علیا و سفلی. ظاهراً سربازان این مناطق، که قبل از تشکیل قشون ملی به صورت سرباز چریک و داوطلب انجام وظیفه می کردند، مردمی خودسر و و متجاوز بودند و به همین سبب آدمهای بی منطق و متجاوز و یا کودکان لجوج و خودسر را گویند . . .

هرچه که پیدا کند خرج عطینا کند. مراد و منظور اصلی مثل این است که هر چه از مال و خواسته باید صرف کسان و بستگان فقیر نماید. اما در بین عموم مردم این مثل معنای متفاوتی دارد . . .

بی تردید یکی از بزرگترین موفقیت های اشعار میرزاده عشقی را باید در تبدیل شدن اشعار وی به ضرب المثلهای پر کاربرد فارسی جستجو نمود.

بی تردید یکی از بزرگترین موفقیت های اشعار میرزاده عشقی را باید در تبدیل شدن اشعار وی به ضرب المثلهای پر کاربرد فارسی جستجو نمود.

درزمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار همه ساله یکروز از فصل بهاردر سرخه حصار تهران برنامه آشپزان با حضور شاه وخاندان سلطنت واعیان و اشراف با تشریفات خاص وبرنامه مفصلی که در مقالات آش شله قلمکار وسبزی پاک کردن اجرا می شده است که تمام امرا و صدورمملکت درپختن این آش کذایی کار و وظیفه ای بر عهده داشته اند .

کسانی که بدون مطالعه و مداقه دست به کاری زنند هر چند در تشخیص خویش مومن بوده به حسن ختام عمل و اقدام اعتقاد داشته باشند.

هنگامی که یک نفر داوطلب انجام کاری شود که نه از عهده‌اش برآید نه سررشته‌اش را داشته باشد و عاقبت هم آن کار را خراب کند و ضرر هم ببیند آنان که درباره او «گاف» می‌زنند و صحبت می‌کنند از سر تمسخر این مثل را می‌زنند

یکی از پست هایی که همواره در دوران حکومت خاندان قاجار بر ایران دارای اهمیت چشمگیری بود، منصب وزارت محسوب می شد؛ که گاه به دست افرادی می افتاد که از آن هیچ اطلاعی نداشته و صرفا در پی تصاحب این مقام بودند که بی شک حاجی میرزا آقاسی، یکی از این افراد بود.