این سند نشان می‌دهد که در یک طرف روحانیت و نیروهای مذهبی قرار داشتند که سال 1341 را عزای عمومی اعلام کرده بودند و در طرف دیگر ایادی رژیم پهلوی بودند که به جشن و پایکوبی غیر متعارف می‌پرداختند.

روحانیون، آخوندها و سادات جزء اقشار مذهبی و مورد احترام جامعه قاجاری محسوب می‌شدند. جدا از منزلت اجتماعی خاص که این گروه را از مردم و سایر طبقات جدا می‌کرد، لباس و پوشش آنها نیز منحصر و متفاوت از مردم بود.