یکی از جنبه‌های سیاسی قدرت شاه، جنبه آشکار و ظاهر قانونی بود. شاه مطابق با قانون اساسی از اختیاراتی برخوردار بود. اما این اختیارات مربوط به قانون اساسی دوره مشروطه نبود، بلکه بر اساسص تغییراتی که بعدها در حکومت پهلوی به وجود آمد، شکل گرفت

اولین مخالفت در برابر قانون اساسی مشروطه از سوی شیخ فضل‌الله و پیرامون چرایی عدم نظارت فقها بر قوانین مطرح شد. در این رابطه برخی معتقدند که شیخ با جنس قوانین به طور کلی مشکل داشت، در حالی که او مشکلی با نفس قوانین نداشت و اصل قانونگذاری را تائید نموده بود.