رواج نمایشنامهنویسی در ایـران، در اصـل به آن گروه از نمایش‌نامه‌نویسان باز می‌گردد که شیوه‌ی خود را از غرب وام گرفتند. ایـنان بـی آنکه دست به کند و کاوی در آثار نمایشی سنتی ایرانی بزنند و از منظر نمایش‌نامه‌شناسی نمایش‌نامه‌های سنتی ایرانی را بـررسی کـنند، صـرفا با گرته‌برداری از نمونه‌های غربی دست به نگارش زدند.
