بعد از حمله متفقین به ایران، رضاشاه از هر بهانه‌ای در علل وقوع این حمله استفاده می‌کرد. او بر آن بود شاید در صورت آگاهی از حمله متفقین می‌توانست اقدام لازم و مکفی را انجام دهد؛ اما واقعیت آن است که او و ارتشی که تشکیل داده بود، یارای مقاومت در برابر متفقین را نداشتند.
خارجیان نقش مهمی در سازماندهی ارتش ایران در دوره قاجار داشتند و علاوه بر روس‌ها که مهمترین بخش سازماندهی ارتش را در کنترل خود داشتند، اتریشی‌ها نیز در بخش‌های مختلف ارتش همچون بخش نظامی و اداری حضور داشتند. البته نقش آنان به مانند روس‌ها چندان پررنگ نبود و بعد از مدتی بسیاری از آنان از ایران رفتند.
نخستین حضور رسمی، گروههای مستشاری نظامی در دوره محمدرضاشاه به دهه 20 شمسی بازمی¬گردد که طی دو قرارداد جداگانه میان ایران و آمریکا در سالهای 1322 و 1326، مستشاران آمریکایی وظیفه تعلیم و آموزش نیروهای نظامی ایران را بر عهده گرفتند.
آقاخان محلاتی (فرقه اسماعیلیه) که در زمان محمدشاه قاجار دست به چند اقدام مسلحانه ناموفق زده بود یازدهم جولای 1841 (20 تیرماه 173 سال پیش) پس از عبور از کویر لوت، از طریق خراسان بزرگتر (قائن و سرزمینی که دولت لندن نامش را افغانستان تلقین کرده است) عازم هندوستان (هندوستان انگلیس) شد.
در مهر ماه سال 1305 هجری خورشیدی در تهران اعلام شد که از دهم آبان همان سال (31 اکتبر 1926) قانون نظام وظیفه عمومی در ایران به اجرا درمی آید و پسران 18 ساله به بالای ایرانی مشمول خدمت سربازی خواهند بود و این خدمت ملی دو سال طول خواهد کشید. هنگام طرح لایحه این قانون در مجلس که خواست رضا شاه (پهلوی یکم) بود، برخی از روحانیون وقت با آن مخالفت کرده بودند....
