مستشرقان نیز با دیدگاهی منفی، حرمسرا را نماد استبداد شرقی و حاکمان مستبد مسلمان و... دانسته‌اند. اما واقعیت آن است که در کنار برخی از آداب و رسوم خاص حرمسرا که مختص آن مکان بوده است، این نهاد محلی برای آموزش علوم و فنون گوناگون به ساکنان حرم بوده و گزارشهائی از نقش مؤثر برخی از زنان حرم در امور سیاسی و اجتماعی نیز در دست است...

ساختار قدرت سیاسی در‌ عصر‌ پهلوی‌ دوم (از فـردای کـودتای ٢٨ مـرداد سال ١٣٣٢) به طور کلی حکایت‌ از‌ ساخت‌ آمرانه ای می کرد کـه شخص محمدرضاشاه تمامی قدرت را به تنهایی در رأس‌ هرم‌ در‌ اختیار خود داشت و به بازیگر اصلی عرصه سیاست و اجتماع در کـشور تـبدیل شـده بود‌.

آمریکا توانست به یاری این اصل برخی از اهداف سیاسی خود را تحقق بخشد. افزایش نفوذ سیاسی از طریق نزدیکی به چهره¬های همسو با سیاستهای آمریکا و انتصاب آنان در پستهای مختلف، کاهش نفوذ شوروی، تغییر نظام سیاسی ایران از طریق کودتا و... از جمله این نتایج است.

رهبران و روسای انجمن اخوت با اتخاذ یک سیاست همگرایی با تصوف و شبکه های فراماسونری، عملاً به عنوان محفلی برای نفوذ در ارکان حکومت پهلوی و همچنین کانونی برای پرورش نیروهای سیاسی و اجتماعی آینده تبدیل شد. در کنار این موضوع مراسم و آیینها و گرهمایی های انجمن اخوت کانونی بود جهت ترویج و تثبیت فرهنگ غربی در بین نسل جوان و طبقه روشنفکران سیاسی.

نفوذ فرهنگی که رهبر انقلاب جامعه را بدان توجه داده اند، اینگونه در سخنان آیت الله بجهت با زبان زیبا و گوهرباری جاری بوده است.

وی در آخرین روزهای سلطنت شاه، به دستور وی به نیویورک رفت تا اندکی از حملاتی که به سلطنت می‌شد، کاسته شود. برخی منابع معتقدند که وی در آخرین روزهای سلطنت، قصد داشته است که شاه را در انجام یک کودتا برضد انقلاب یاری رساند.

پروژه نفوذ یکی از مهمترین پروژه‌هایی است که کشورهای غربی علیه کشورهای درحال توسعه و کشورهای که قصد دارند بر آنها تاثیرگذارده و قدرت آنها را مهار کنند به کار گرفته می شود. جامعه جهانی در عصر حاضر در حال گذر از مرزهای ارتباطات است و کم کم فضای خصوصی نیز از بین می رود که این موضوع به کابوسی برای نسل امروز و آینده بشر تبدیل شده است.

صدور بیانیه بالفور در نوامبر 1917، و نشست متفقین در ورسای در سال 1919، برای تعیین تکلیف سرزمین‌ها و مناطق مختلفی که پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی به جا مانده بود و تصویب لایحه قیمومت فلسطین در سال 1922 و اعزام هربرت سموئیل به عنوان فرماندار کل به فلسطین در یک دوره زمانی مشخص، دقیقاً دارای پیام و مفهوم سیاسی قابل تأمل است.