هفت سین به معنای هفت قلم شیئی که نام آن‌ها با حرف «س» (سین) آغاز می‌شود، یکی از اجزای اصلی آیین‌های سال نو است که بیشینه‌ی ایرانیان آن را برگزار می‌کنند. این اقلام سنتاً در سفره‌ی هفت سین چیده و به نمایش گذاشته می‌شوند.

از اقدامات تأثیرگذار علماء و مراجع کشور در سال 1341 تحریم عید نوروز و اعلام عزای عمومی در سال 1342 بود. در این سال به دلیل اقدامات رژیم از جمله تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، انقلاب شاه و مردم، برگزاری رفراندوم 6 بهمن 1341 و بسیاری اقدامات دیگر که عملاً به معنای حذف اسلام و تقابل با حوزه‌های علمیه و علماء بود حضرت امام(ره) و بسیاری از مراجع ...

در دربار حلول سال نو را چه در نیمه شب باشد و چه دیرتر با «سـلام» جشن می‌گیرنـد که فقط علما، سادات و مأمورین عالی‌مقام و مقرب الخاقان، و چنـدنفر از افسـران ارکان حرب در آن مراسم دعوت دارنـد...

یکـی از آئین هـایی که در ایام نوروز در ایران معاصر رواج داشت؛ استقرار‌ دراویـش در خانـه مـتحـولین بــه وقت نوروز است .

یکی از موضوعاتی که مستشرقان به دلیل ارتباط‌ مسـتقیم‌ بـا‌ دربــار بـه گـزارش آن اهتمام داشته اند، نحوه محاسبه و اعلام سـال نـو اسـت .

درباره آیین سیزده بدر‌ و بیرون‌ رفتن مردم از خانه و رفتن به دامن طبیعت در دوره قاجاریه سیاحان و جهانگردانان اروپایی مطالب مختلفی نوشته اند‌ که‌ بـا‌ آیینهای برگـزاری سیزده بدر در عـصـرهای گوناگون آشنا می شویم...

زمانی در ایران قحطی وجود نداشت و سبک و سیاق زندگی کشاورزی ایران به گونه ای بود که طی آن مردم به مقدار لازم اقدام به کاشت محصولاتی چون گندم می کردند؛ در حالی که پس از آن و با ورود کشورهای غربی و به طور خاص سبک زندگی کشاورزی ایران به سمت کالاهای تجاری چون تریاک رفت . . .

لامبتون می نویسد؛ وقتی از یکی از کلانترها پرسیدند اگر چنانچه ایلیاتی ها برایش هدایای سال نو نمی برند، او چه می کرد؛ وی پاسخ داده بود که ممکن نیست ، ولی اگر چنین می شد، به زور می گرفت.

ریشه ی اعتقاد به شوم بودن و نحسی عدد سیزده مشخص نیست اما آنچه مسلم است این است که ایرانیان، به خلاف اروپائیان و اعراب سیزده را شوم نمی دانسته اند و اتفاقاً روز سیزده هر ماه برایشان روزی گرامی بوده است.

در آن زمان تقریبا تمام کارهای مربوط به عید، توسط اعضای خانواده انجام میشد که در بیشتر مواقع، همه در یک خانه زندگی میکردند و دست به دست هم داده به خیاطی و خانه تکانی، خرید و پخت و پز میپرداختند

نوروز اولین روز سال خورشید‌‌‌ی ایرانی برابر با اول فرورد‌‌‌ین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا ماند‌‌‌ه از د‌‌‌وران ایران باستان است.

در این روز نباید ناراحت بود بلکه باید خوش گذراند تا اینکه دیوهایی که در خانه هستند بهانه‌ای برای آسیب رساندن به صاحبخانه و اعضای خانواده‌اش نداشته باشند

روزنامه کیهان در فروردین سال 58 نوشت: میلیون ها ایرانی برای اولین بار در تاریخ خود نوروز بدون طاغوت را جشن گرفتند. حاجی فیروز را امسال در کوچه ها کمتر می دیدی چراکه روسیاهی به شاه ماند و بجای قصه خسته کننده تکرار، امسال د رهمه خانه‌ها ...

تا سال 475 هجری اوضاع به همین منوال بود، در این سال در روز اعتدال ربیعی هنگام تحویل آفتاب به برج حمل سلطان جلال‌الدین ملکشاه سلجوقی به تخت سلطنت جلوس کرد

ایام نوروز شادی و سرور خاصی همه را فرا می‌گیرد همسایه‌ها با هر درجه و مقامی این عید را به یکدیگر تبریک می‌گویند و این یک سنت باستانی است که بیش از دو هزار سال در ایران رواج دارد ...

هیچ فصلی از فصول مانند عید نوروز به درویشان خوش نمی‌گذرد و در هیچ ایامی مانند ایام عید آنها نمی‌توانند تحصیل پول بنمایند.

فروردین ماه سال ۵۸ نخستین نوروز بدون شاه ایرانی‌ها بود. نوروزی متفاوت از چندین سال قبل. بعد از ۲۵۰۰ سال ایران نوروزی بدون شاه و طاغوت را تجربه می‌کرد.

نوروزدر گنجینه معارف اهل بیت علیهم السلام و متون روایی ما از منزلت و جایگاه خاصی برخوردار است. به گونه ای که معصومین علیهم السلام بر پاسداشت این روز سخن گفته اند. و از مناسبت های مهم آن یاد کرده اند.