حسینی، شکنجه گر معروف ساواک، با کابل شکنجه می کرد و دیدن قیافه ی او واقعا نوعی شکنجه بود؛ قد دراز ، قیافه ی کریه مثل گوریل که بیشتر روزها هم مریض بود. دادن شکنجه برای او لذت بخش بود...

فرح در مواجهه با مردم، فردی خوش بر خوردتر، اجتماعی تر و حساس تر بود. او از غل و زنجیرهای سازمان امنیتی و اداری متنفر بود و هر کجا که می توانست، این قیود را می شکست.