برای استفاده از بودجه‌های دولتی برای مصارف شخصی در دوره‌ی پهلوی امری رایج در میان مقامات دولتی بود و کمتر کسی به آن تعرض می‌کرد. در سند زیر به سال 1347 برخی نمایندگان مجلس شورای ملی به استفاده شخصی عبداله ریاضی، رئیس مجلس شورای ملی، از بودجه‌ی مجلس اشاره کرده‌اند.
فتحلعیشاه شخصا در وصول مالیات‌ها سعی فراوان داشت. با این همه همواره گرفتار کسری بودجه بود. او که در زیر فشار کسر بودجه و مخارج سرسام آور حرمسرای خویش مانده بود، مجبور شد به تدریج کسری درآمد عمومی مملکت را با گرفتن رشوه به عناوین مختلف از قبیل تقدیمی، پیشکشی، مداخل، سورسات، عایدی و غیره تامین کند و روز به روز دامنه این نوع درآمدها را توسعه دهد.
در اواخر دهه 1330 به دلیل سیاست‌های اقتصادی و برنامه‌ریزی دولت، اقتصاد ایران دچار کسر بودجه گردید. واردات ایران در سال 1338 نسبت به سال 1333 شش برابر افزایش یافته بود و کسر بودجه با برداشت بد محصول در سال‌های 39 ـ 1338 هم‌زمان شد. این امر شاخص هزینه‌ی زندگی را به بیش از 35 درصد افزایش داد . . .
