یکی از سیاست‌های رضاشاه در دوره حکومتداری، تغییر در وضعیت کشاورزی و مناسبات ارباب- رعیتی در ایران بود. او در این رابطه دست به اقدامات متعددی زد و تغییراتی در این ساختار به وجود آورد. او در قبل این اقدامات، برخی از زمینداران بزرگ را حذف کرد و از آن به نفع خود بهره برد. به گونه‌ای که در پایان سلطنت پهلوی اول، رضاشاه بزرگترین زمیندار ایران بود.

رضاخان با آنکه خود را شاه کشور می دانست اما در جمع آوری اموال و دارایی و خصوصا زمین بسیار حریص بود و هر جا که زمین مرغوبی را می دید قصد تصاحب آنرا داشت. در این زمینه حتی یکی از روزنامه های فرانسوی به وی لقب «جانور زمین خوار» داد.