حکایت حرمسرای ناصرالدینشاه داستانی است و شهره عام و خاص. وی حرمسرایی عریض و طویل برای خود ساخت که وصف آن در تاریخها و سفرنامههای آن دوره آمده است. به سخن عینالسلطنه 112 زن عقدی و صیغهای داشت که به همراه نوکر و کلفتها بیش از 2000 نفر بودند.
کمربند زرین یکی از اشیاء تاریخی در موزه جواهرات ملی است.یک قطعه زمرد منحصر بفرد به وزن حدود یکصد و هفتاد و شش قیراط که با شصت قطعه الماس برلیان و ۱۴۵ قطعه الماس فلامک تزئین شده است، اساس این کمربند را تشکیل داده است. طول بند زربافت آن ۱۱۹ سانتیمتر بوده و به دستور ناصرالدین شاه ساخته شده است.
در سال ۱۲۶۸ قمری، میرزا آقاخان نوری که لقب اعتمادالدوله را داشت به صدارت رسید. او اصلاحات امیرکبیر را بازایستاند و کارگزاران او را برکنار و خویشان و آشنایان خود را بر سر کار نهاد. همچنین مستمری کسانی که در زمان امیرکبیر از ایشان باز گرفته شده بود باز به راه گشت.
پشت و روی اسکناس پنج تومانی دوره ناصرالدین شاه
روی اسکناس یک تومانی دوره ناصرالدین شاه
پشت و روی اسکناس پنجاه تومانی دوره ناصرالدین شاه
پشت و روی اسکناس بیست تومانی دوره ناصرالدین شاه
ناصرالدین شاه نخستین پادشاه ایران بعد از اسلام بود که به اروپا مسافرت کرد. وی نخستین بار در ۱۲۵۲ هجری شمسی و بعداً دوباره در ۱۲۵۷ و برای آخرین بار در ۱۲۶۸ (که در آن بازدیدی کامل از ناوگان جنگی بریتانیا کرد) به اروپا سفر کرد. وی در اولین سفر خود به بریتانیا به لقب شوالیه انجمن گارتر (بالاترین مقام سلحشوری بریتانیا) نائل آمد. وی اولین شاه ایران بود که ...
شاه درذیل عکس نوشته که : جمعی قمارباز که بحالت طبیعی دریکی از خانه های خارج شهر نزدیک به دروازه دولاب مشغول قمار هستن و عکس آنها غفلته بدون خبر انداخته شده است
یکی از ادوار تاریخ ایران که به واسطه رابطه با غرب رشد نسبی چشمگیری در کلیه شئون زندگی مردم به وقوع پیوست، بی شک دوره قاجار و بویژه عصر حکومت ناصرالدین شاه بود.
ناصرالدین شاه در سفرهاى سه گانه خود به اروپا و مشاهده پلیس نوین در آن کشورها و با استخدام یک مستشار بلژیکى به نام کنت دو بینو اولین سیستم پلیسى جدید را در ایران پایه گذارى نمود.
روال کار اینگونه بود که این دو استاد زن، پس از پایان دورۀ آموزش، آموختههای خود را به دستههای خویش تعلیم میدادند و از آنان نیز موسیقیدانانی چون خویش تربیت میکردند. اما جز اینها افراد دیگری هم در فرآیند آموختن موسیقی زنان دخیل بودند و از آن جمله زنان متنفذ دربار.
ناصرالدین شاه به هنر نقاشی و طراحی علاقمند بود. چه در زمان ولایتعهدی که در تبریز سکونت و حکومت داشت( قسمتی از دوران ولیعهدی وی) و چه پس از آن که به تختگاه تهران مهاجرت کرد و بر اورنگ نادری تکیه زد، همواره نقاشی زبردست و شبیه سازی خوش ذوق بود.