اولین باشگاه و کلوپ روتاري در جهان در سال 1905 میلادی توسط یک حقوقدان امریکایی به نام پل هريس در شيكاگو به وجود آمد. هریس به همراه دوستان خود اولين جلسه ي رسمي روتاري را در روز 23 فوريه ي سال 1905 تشكيل دادند و موجوديت تشكيلاتي به نام كلوپ روتاري را اعلام داشتند.  روتاري بنا به تعريف مؤسسان آن به مفهوم چرخ‌هاي دوار يك كارخانه‌ي به هم پيوسته است كه با چرخش هر دنده چرخ دنده ديگر نيز به حركت در مي‌آيد و در نتيجه كل سيستم متحرك مي‌شود. با اين تعبير كلوپ روتاري بين‌المللي به دنبال ايجاد يك نظام به هم پيوسته و متشكل جهاني است كه با اراده و حركت دندانه‌هاي كلوپ مادر تمام اين سيستم جهاني در جهت منافع غرب به حركت درآيد. اعضاي كلوپ روتاري در هر جامعه، از فعالان و نيروهاي و كيفي آن جامعه انتخاب مي شوند و مأموريت اصلي آن ها ايجاد حلقه ي اتصال با قدرت هاي غربي از طريق نظام بين المللي با كمك رجال سياسي و كلان سرمايه داران مي باشد. در ایران نیز در در اواخر سال 1332 يكي از روتارين هاي آمريكايي به نام دكتر كراتس جهت  تشكيل شعبات ایرانی كلوپ هاي روتاري به تهران آمد و توانست به واسطه ي هادي اميرابراهيمي كه يكي از سرمايه داران بود، با دكتر جهان شاه صالح استاد دانشكده پزشكي دانشگاه تهران و وزير بهداري و سناتور مصطفي تجدد مالك و مدير عامل بانك بازرگاني ايران و سناتور عباس مسعودي مالك و مدير مؤسسه ي اطلاعات تماس حاصل كرده و نخستين كلوپ روتاري را در ايران تشكيل دهد. کلوپ های روتاری را می توان یکی از ابزارهای استعمار برای نفوذ در سایر جوامع قلمداد نمود که سعی داشتند در سایه  شعارهای بشر دوستانه و خیریه و برادری و برابری و دوستی جهانی و امثالهم و با سرمایه گذاری روی ثروتمندان و صاحبان صنایع و حرقه های مختلف متمرکز ، اهداف نظام سرمایه داری جهانی را تحقق بخشند.