بسیاری از حامیان حکومت پهلوی معتقد بودند که بحران سیاسی ایران، بحرانی زودگذر است و به راحتی می‌توان بر آن غلبه کرد. این موضوع نشان دهنده عمق بی‌اطلاعی بسیاری از نهادهای تحلیلگر وابسته به حکومت پیرامون بحران سیاسی کشور بود

وضع مالی دولت بسیار بسیار خراب است و به هیچ‌وجه پولی در بساط ندارند و موضوع پرداخت ارز به‌طور ماهانه از طرف کنسرسیوم نیز فقط به خاطر موافقت انگلیس‌ها و آن هم جلوگیری از بحران بی‌پولی دولت و به منظور پرداخت‌های ضروری بوده است.