تصور بسیاری از کشورهای غربی بر این باور بود که بعد از ترک کشور از سوی شاه، کشور در حمام خون غرق شود. این تصور به دلیل آن بود که تحلیلگران غربی معتقد بودند ایران از نظر اعتقادات سیاسی و مذهبی چندپاره است و این چندپارگی عامل اختلافات شدید خواهد بود. در حالی که اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران، مذهبی بوده و طرفدار حکومت جمهوری اسلامی بودند.

بعد از اجرای دکترین نیکسون، آمریکا با چالش حقوق بشر و فروش اسلحه به ایران مواجه بود. این دو موضوع در تضاد با یکدیگر قرار داشتند و فروش اسلحه به ایران می‌توانست به معنای نقض حقوق بشر تلقی گردد. موضوع حقوق بشر از نظر آمریکا پیش از آنکه متوجه مردم ایران باشد با منافع ملی آمریکا در ارتباط بود.

ایران و عربستان در دهه 1960 به عنوان ژاندارم منطقه در نظر گرفته شدند. این سیاست در راستای ایجاد امنیت مورد نظر آمریکا و کم کردن هزینه‌های این کشور صورت گرفت. آمریکا برای اجرایی کردن این سیاست از خطر نفوذ کمونیسم بهره جست

حوادث سیاسی ایران در سال 1357 با سرعت بسیار عجیبی پیش رفت. حوادث غیرقابل انتظار بود و بسیاری از تحلیلگران خارجی انتظار آن را نداشتند. تا جایی که بسیاری از تحلیلگران خارجی از تحلیل درست وقایع بازماندند. سولیوان از جمله این افراد است