پیوند سیاسی احزاب و حتی شخص شاه با تصمیم‌های محافل ذی نفوذ جهانی امری نبود که مورد کتمان کسی باشد، هم شاه و هم حزب ایران نوین در توهم اینکه مبادا مقامات بریتانیا از اقدامات و یا سخنان آنان رنجیده شده باشند رو به سوی داونینگ استریت می‌آوردند.
مهمترین اقدام استعمارگران به خصوص انگلیس در دوران استعمارگری، دستیابی به بازار‌های شرق بود. انگلیس که سودای این آرزو را در سر داشت، در قرن شانزدهم به این هدف رسید و با تاسیس کمپانی هند شرقی مسیر خود برای کسب مستعمرات را گسترش داد.
در دیماه 1311، علی اکبر داور در مجمع ملل متحد دیدگاه‌های دولت ایران را در دعوای نفت مطرح ساخت و پس از برشمردن اجحافات شرکت نفت انگلیس، خواستار ارجاع امر به حکمیت شد و این همان چیزی بود که دولت انگلستان از آن بیم داشت،
کمپانی هند شرقی ظاهرا نهادی خصوصی بود. اما این نهاد تحت حمایت دولت انگلیس قرار داشت. همین موضوع نقش مهمی در رشد و گسترش این کمپانی داشت. در کنار حمایت دولت، برخی از عوامل نیز به رشد سریع این نهاد استعماری کمک کرد
