وتو شکایت ایران از انگلیس توسط رضاخان

در دیماه 1311، علی اکبر داور در مجمع ملل متحد دیدگاه‌های دولت ایران را در دعوای نفت مطرح ساخت و پس از برشمردن اجحافات شرکت نفت انگلیس، خواستار ارجاع امر به حکمیت شد و این همان چیزی بود که دولت انگلستان از آن بیم داشت، زیرا در آن صورت کمپانی مجبور می شد دفاتر خود را در اختیار داوران بگذارد، اما ناگهان به دستور رضاشاه دولت ایران انصراف خود را از ارجاع اختلاف به داوری اعلام داشت و دور دیگری از مذاکرات میان طرفین آغاز شد. دریکسوی این مذاکره دولت انگلستان با همه مهارت و کارکشتگی سیاسی و دیپلماتیک خود قرار داشت و در سوی دیگر، یک دیکتاتور بی اطلاع که هم و غم او به جای پاسداری از منافع ایران، حفظ قدرت برای خود و احفادش بود. در محیط رعب و وحشتی که رضاخان ایجاد کرده بود، وزیرانی که به نمایندگی از طرف ایران در مذاکرات شرکت داشتند دارای کوچکترین اراده و اختیاری ازخود نبودند و جز اجرای مو به موی اوامر دیکتاتور، کار دیگری نمی توانستند انجام دهند.

ابونصرعضد قاجار، قاجاریه، پهلوی و مساله نفت، ص 273.