سفرنامهنویسان اروپایی نوشتهاند که ایرانیان از کودکی این هنر را میآموختند و در سلام کردن، دیدار، مهمانی و حتی ورود به خانه دیگران، مجموعهای از تعارفهای دقیق و طولانی را به کار میبردند. هر حرکت و کلام، معنایی خاص داشت و نشانهای از ادب و احترام بود
