در دهه 1350 و همزمان با اوج گیری قیمت نفت که ثروت عظیمی را نصیب کشورمان کرد، شاه و اطرافیان آن نمی دانستند که چگونه باید این پول را خرج کنند. جالب اینکه بخش زیادی از این پولی که بابت نفت از غربی ها گرفته بودند، به بهانه مختلف به این کشورها باز می گشت. من جمله اینکه شاه حاضر شده بودند، کارخانه های ورشکسته خارجی را بخرد . . .

در پی سوءظن به خانه «ریچارد سدان» نماینده شرکت نفت ایران و انگلیس در تهران، اسنادی مهم از آن خانه به دست آمد که بعد‌ها برای اثبات دخالت گسترده انگلیس به ایران، بسیار به کار آمد.

در اجحاف‌های آشکاری که شرکت نفت انگلیس بر مردم تحمیل کرده بود و در پی حملات شدید رسانه‌های داخلی در سال 1327، موج اعتصابات مناطق جنوبی ایران را فراگرفت؛ مردمی که با فرصت به‌وجودآمده به‌دنبال «نه» تاریخی به انگلستان بودند. جالب اینکه این‌بار این افکار عمومی بودند که انگیزه‌ی استیفای حقوق ملی را به خواص بخشیدند.

روز 25 فروردین 1288 خورشیدی شرکت نفت ایران و انگلیس تأسیس شد. تأسیس شرکت کمتر از یک سال پس از آن که شرکت دارسی انگلیسی موفق به کشف نفت در مسجد سلیمان گردید، به وقوع پیوست.

«بسیار جاه‌طلب بود... او نیز از انگلیسی‌هایی بود که به آمریکا وصل شد ولی بیش از هر چیز رضایت محمدرضا را می‌خواست و دسته خاصی (به جز چند نفر) نداشت.»