بسیاری معتقدند بعد از آنکه مستعمرات از بند استعمار رهایی یافتند، به استقلال واقعی رسیدند، اما برخلاف این تصور، استعمار و استثمار کشورهای جهان سوم به شکلی دیگر و در سایه جهانی‌سازی ادامه یافت. تا جایی که برخی معتقدند وابستگی آن کشورها به کشورهای سرمایه‌داری از دوران استعمارزدگی آنان نیز بیشتر شده است.
از اواخر قرن نوزدهم تلاش گسترده‌ای از سوی کشورهای امپریالیسم جهت کسب مستعمرات بیشتر در آفریقا و تقسیم این قاره به وجود آمد. این تکاپوی استعماری با اهداف مختلفی شکل گرفت، اما مهمترین عامل و انگیزه این حرکت، کسب امتیازات مختلف سیاسی و اقتصادی بود.
اسپانیا از کشورهای پیشگام در عرصه استعمارگری، تحرکات استعماری خود را با اقدامات متعددی آغاز کرد. این کشور در راستای کسب منافع استعماری، از تمام امکانات مستعمره اعم از انسانها، کالا‌ها و مواد خام آن کشورها نهایت استفاده را می‌برد.
