در دوره قاجار، تبریز با وجود اهمیت و جایگاهش به عنوان پایتخت دوم، از نظر زیرساخت‌های شهری و معماری در وضعیتی ابتدایی قرار داشت. سفرنامه‌ها، تبریز آن دوران را شهری با کوچه‌های خاکی و ساختمانی‌های نامناسب توصیف می‌کنند که با عظمت اسمی آن همخوانی ندارد. توصیفاتی مانند “گودالی که خاک آن را بیرون ریخته‌اند” نشان از عقب‌ماندگی و عدم توسعه‌یافتگی این شهر ...

اصفهان، در دوره قاجار یکی از زیباترین شهرهای ایران محسوب می‌شد. این موضوع متأثر از پایتخت بودن اصفهان در زمان صفویان بود که عظمت و شکوفایی این شهر را در آن دوره به همراه داشت. با این حال علیرغم فاصله گرفتن این شهر از دوره شکوه و عظمت خود، همچنان زیبایی و اهمیت خود را حفظ کرده بود