زندگی نامه استاد عبدالرضا هوشنگ مهدوی

دکتر عبدالرضا هوشنگ‌مهدوی صبح چهارشنبه 14 بهمن در سن 85 سالگی پس از یک ماه بیماری بر اثر مننژیت در بیمارستان عرفان درگذشت. پیکر وی روز جمعه 16 بهمن تشییع خواهد شد.

زنده‌یاد مهدوی در کارنامه‌کاری خود نزدیک به ۸۰ کتاب تالیفی و ترجمه‌ای درباره تاریخ ایران و جهان دارد، پس از طی یک ماه بیماری صبح چهارشنبه ۱۴ بهمن دار فانی را وداع گفت. مهمترین کتاب‌های وی «تاریخ روابط خارجی ایران: از ابتدای دوران صفویه تا پایان جنگ جهانی دوم (۱۵۰۰–۱۹۴۵)» و «سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی (۱۳۰۰–۱۳۵۷)» هستند.

وی علاوه بر تالیف‌ و ترجمه در حوزه سیاست عملی نیز دستی داشت و مدتی کاردار ایران در لندن بود. از سال 1337 تا 1359 در وزارت امور خارجه مشغول به کار بود و به عنوان ریاست اداره اطلاعات و مطبوعات وزارت امور خارجه، وزیر مختار و کاردار سفارت ایران در لندن، رئیس اداره کتابخانه و آرشیو و رئیس اداره محرمانه وزارت امور خارجه فعالیت داشت.

وی همزمان با شروع تظاهرات دانشجویی در اوج انقلاب ۱۳۵۷ ایران به عنوان کاردار کشورمان در لندن حضور داشت. مهدوی در سال ۱۳۵۹ از وزارت امور خارجه بازنشسته شد و در سال ۱۳۶۷ از سوی دانشگاه امام صادق(ع) به تدریس دعوت شد و این حرفه را به مدت ۱۶ سال ادامه داد. پس از آن به مدت سه سال به تدریس در دانشکده روابط بین‌الملل وابسته به وزارت امور خارجه پرداخت.

عبدالرضا هوشنگ مهدوی سال ۱۳۰۹ خورشیدی در تهران به دنیا آمد و تحصیلات خود را در سال ۱۳۲۷ در رشته سیاسی در دانشکده حقوق دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۳۰ برای ادامة تحصیل به فرانسه رفت.

او در سال ۱۳۳۴ از دانشگاه سوربن پاریس مدرک دکترای حقوق بین‌الملل را اخذ کرد.

مهدوی دیپلمات، مترجم و محقق و مولف متون تاریخی پس از بازگشت از پاریس ابتدا در وزارت دادگستری مشغول کار گردید ولی پس از یک سال یعنی در سال ۱۳۳۷ به استخدام وزارت امور خارجه ایران درآمد. وی در طول اشتغال، مشاغل گوناگونی را عهده‌دار بوده که عبارتند از: ریاست اداره اطلاعات و مطبوعات وزارت امور خارجه، وزیر مختار و کاردار سفارت ایران در لندن، رئیس اداره کتابخانه و آرشیو و رئیس اداره محرمانه وزارت امور خارجه. حضور او در سفارت ایران در لندن همزمان با شروع تظاهرات دانشجویی در اوج انقلاب ۱۳۵۷ ایران بود.

مهدوی در ۱۳۵۹ از وزرات امور خارجه بازنشسته شد و در سال ۱۳۶۷ از سوی دانشگاه امام صادق به تدریس دعوت شد و این حرفه را به مدت ۱۶ سال ادامه داد. پس از آن به مدت سه سال به تدریس در دانشکده روابط بین‌الملل وابسته به وزارت امورخارجه پرداخت. از عبدالرضا هوشنگ مهدوی نزدیک به ۸۰ جلد کتاب سیاسی و تاریخی تألیف و ترجمه باقی مانده است.

برخی از آثار تألیفی:

تاریخ روابط خارجی ایران: از ابتدای دوران صفویه تا پایان جنگ جهانی دوم (۱۵۰۰-۱۹۴۵)
سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی (۱۳۰۰-۱۳۵۷)
شش سال در دربار پهلوی: خاطرات محمد ارجمند سرپرست تلگرافخانه مخصوص رضاشاه.
سرنوشت یاران دکتر مصدق.

برخی از آثار ترجمه:

آخرین سفر شاه: سرنوشت یک متحد آمریکا.
ایران در بازی بزرگ، سرپرسی سایکس کاشف، کنسول، سرباز، جاسوس.
سرنوشتهای بزرگ تاریخ (دوگل، ناپلئون، کندی، هیتلر).
تاریخ سوسیالیسم‌ها.
ابوالهول ایرانی، امیر عباس هویدا و معمای انقلاب ایران.
هم پیمانان: آمریکا، انگلیس، اروپا و جنگ در عراق.
کودتا: مرداد ۱۳۳۲، سازمان سیا و ریشه‌های روابط کنونی ایران و آمریکا.
سایه مصدق بر روابط ایران و آمریکا.
خشونت پرهیزی: تاریخ یک اندیشه خطرناک.
همسر زیبای سفیر: سرگذشت لیدی همیلتون، زیباترین زن اروپا
برآمدن ساسانیان و اسارت قیصر روم به دست شاپور اول.
ملکهٔ مصلوب: داستان لیلی و مجنون غرب.
تاجگذاری استر: دنباله داریوش، شاه شاهان.
شبهای سرای.