ویلیام شکسپیر؛ از تراژدی تا کُمِدی

کافه تاریخ- کافه هنر

ویلیام شکسپیر در 26 آوریل سال 1564 در شهر استراتفورد انگلستان غسل تعمید داده شد. از سال 1594، شکسپیر به عنوان یکی از مهم‌ترین اعضا گروه تئاتر مردان لرد چامبلین شناخته می‌شد. آثار کمی در رابطه با زندگی حرفه‌ای شکسپیر در دسترس است و زندگی او تا حد زیادی مبهم باقی مانده است. چیزی که واضح است این است که شکسپیر در طول 20 سال نمایش‌نامه‌هایی را نوشته که طیف وسیعی از احساسات انسانی را درگیر خود می‌کنند.

از زمان شکسپیر تا به امروز، آثار او در شهرها و روستاهای بی‌شماری به اجرا در آمده‌اند با این حال؛ داستان زندگی خود او هنوز مانند رازی سربسته باقی مانده است. در رابطه با زندگی شکسپیر دو منبع اصلی وجود دارد که مورخان با استناد به این دو منبع، طرح کلی زندگی او را ترسیم نموده‌اند. یکی آثار هنری، نمایش‌نامه‌ها، شعرها و غزلیات شکسپیر و دیگری اسناد رسمی کلیساها و پرونده‌های بایگانی شده دادگاه‌ها. با این‌حال، تنها شرح مختصری از وقایع خاص زندگی او در دسترس است.

به غیر از نمایش‌نامه رومئو و ژولیت، دیگر آثار اولیه شکسپیر که اغلب مضمونی تاریخی داشتند در اوایل دهه 1590 نوشته شدند. نمایش‌نامه‌های ریچارد دوم، هنری ششم (قطعات 1و 2و 3) و هنری پنجم نتایج مخرب حکومت‌های ضعیف و فاسد را به نمایش در می‌آوردند که توسط مورخان درام، به عنوان روش شکسپیر در توجیه ریشه‌های سلسله تئودور تفسیر شده است.

شکسپیر در طول زندگی خود چندین نمایش‌نامه کمدی نیز نوشت که از آن جمله می‌توان به رمان کنایه‌دار "رویای نیمه شب تابستان"، "تاجر ونیزی"، " هیاهوی بسیار برای هیچ " و ... اشاره نمود.

از سال 1600 به بعد شکسپیر شروع به نوشتن نمایش‌نامه‌هایی تراژیک نمود. هملت، شاه لیر، اتللو و مکبث از جمله آثار تراژدی شکسپیر به حساب می‌آیند و شخصیت‌های این داستان‌ها برداشتی زنده از خلق‌وخوی نامناسب و عالم‌گیر انسانی هستند. برای مثال شخصیت هملت در نمایش‌نامه‌ای به همین نام، نشانگر خیانت، کیفر، زنا و فساداخلاقی است. این فسادهای اخلاقی معمولا قهرمان داستان را در طول نمایش تخریب کرده و روند داستان را تغییر می‌دهد.

در سال‌های پایانی عمر، ویلیام شکسپیر چند اثر تراژیک-کمدی دیگر نوشت که از میان آن‌ها می‌توان به حکایت زمستان و طوفان اشاره نمود. ویلیام شکسپیر در 23 آوریل سال 1616 یعنی روز تولدش و در سن 52 سالگی درگذشت و جسدش دو روز بعد در کلیسای ترینیتی به خاک سپرده شد.