دوستی مشروط: پیشنهادهای آمریکا به دولت موقت ایران

سیاست آمریکا در قبال دولت موقت دوستانه و همکاری طلبانه بود. قدرت دادن به رهبران دولت موقت مانند مهدی بازرگان و پیشنهاد همکاری در حوزه‌های مختلف در قالب این سیاست تعریف شده بود:
«دولت آمریکا روابط تازه‌ای را بر اساس ضوابط دولت موقت برقرار کرده که مثل گذشته استوار و محکم، نیست ولی دوستانه و همکاری طلبانه است؛ مادامی که دولت موقت به اهمیت روابط با آمریکا پی برده است. (از تحلیل نقش آمریکا در ایران از استمپل به وزارت امور خارجه آمریکا)
با توجه به احتیاج ایران به قطعات یدکی و احتیاط سوء ظن ایران در ایران در مورد سپرده‌های فروشهای نظامی آمریکا ما باید مسئولانه عمل کرده و بازرگان را قدرت بدهیم و مطمئن باشیم که در آینده در ارتش دوستانی خواهیم داشت که می‌توانند معضلات سیاسی مملکت را راهگشا باشند. (از ساندرز به نیوسام شهریور ۵۸ سری)
ما آماده‌ایم که قدمها را فراتر نهیم اگر ایران مایل باشد. ما آمادگی داریم که ایران هر چه بخواهد همکاری کنیم؛ برای مثال تبادلات خبری، توسعه کشاورزی، کنترل مواد مخدر، به وجود آوردن کار و استخدام آنها، مدیریت منافع نفتی
حتى ما به باقی ماندن سایت‌های خبری برای تحقیقات سالت (Salt) و سودی که این موضوع برای صلح جهانی دارد علاقمند هستیم و در یک موقعیت مناسب، آماده هستیم که در این مورد با ایرانیها بحث کرده و اجازه دهیم که ایرانیها سایت ها را اداره کنند. ما امیدواریم که ایران این حرکات را حرکات خالصانه‌ای تلقی کند.»

منبع: اسناد لانه جاسوسی آمریکا، جلد اول، بخش 4، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1386، ص 66