در طول دوران حکومت پهلوی، به ویژه در دهههای پایانی، شاهد گسترش چشمگیر روابط ایران با دولت اسرائیل بودیم. این گسترش روابط که از منظر افکار عمومی مردم ایران و کشورهای اسلامی منطقهای کاملاً نامطلوب و غیرقابل پذیرش تلقی میشد، عمدتاً بر پایه منافع استراتژیک و اقتصادی اسرائیل و همچنین نیازهای حکومت شاه برای حفظ قدرت و موازنه منطقهای بنا شده بود.