در نیمه اول قرن نوزدهم میلادی، گروه‌های تبلیغ مذهبی آمریکایی، پیش از ایجاد هرگونه رابطه رسمی به ایران گام نهادند. استعمار غرب همواره برای نفوذ و رخنه به درون کشورهای اسلامی و سایر نقاط دنیا، از گروه‌های تبشیری استفاده کرده است.

روز ۱۹ فروردین ۱۳۵۹ جیمی کار‌تر رئیس‌جمهوری آمریکا طی دستوری، قطع روابط سیاسی و بازرگانی با جمهوری اسلامی ایران را اعلام کرد. این دستور که ۵ ماه پس از تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام صادر شد، عکس‌العمل جدید دولت آن کشور در برابر گروگان‌گیری دیپلمات‌های آمریکایی در ایران بود.

امام (ره) با تأکید بر استقلال سیاسی به معنای اراده‌ی آزاد تصمیم‌گیری ملت برای تعیین سرنوشت خود و عدم سلطه یا دخالت اجانب در سرنوشت مردم، معتقد بود که از نظر عقلی نمی‌توان برای حیات زیر سلطه‌ی دیگران ارزشی قائل شد؛ چراکه «ارزش حیات به آزادی و استقلال است.»

گزاف نیست اگر گفته شود روابط اقتصادی ایران و آمریکا ماهیتی امپریالیستی داشت که در درازمدت آسیب‌های جدی به بخش‌های تولیدی و کشاورزی کشور وارد کرد و باعث گردید تا کشور در زمینه‌ی بسیاری از کالاهای اساسی، به کشورهایی چون آمریکا وابسته گردد.

رابی بریجس اولین کودک سیاه پوست بود که در سال 1960 وارد مدرسه سفیدپوستان در ایالت های جنوبی آمریکا شد. بخاطر تهدید والدین سفید پوستان، ماموران امنیتی تا یکسال او را در مدرسه همراهی کردند.

موافقتنامه هسته‌ای میان هند و آمریکا در حالی منعقد شده است که هند عضو ان پی تی نیست و مقررات سختگیرانه در مورد این کشور اعمال نمی‌شود.

پل گلدن گیت یک پل معلق در سانفرانسیسکو است که این شهر را به شمال ایالت کالیفرنیا وصل می کند. این پل بر روی تنگه گلدن گیت زده شده است. این پل در ۲۷ مه ۱۹۳۷ گشایش یافت و در فاصله بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۶۴ با طول ۴٬۲۰۰ پا (۱٬۳۰۰ متر) طولانی‌ترین پل معلق دنیا به حساب می‌آمد

روز 19 بهمن 1321 دکتر میلسپو برای اداره امور مالی ایران وارد تهران شد. وی طی سالهای 1301 تا 1304 نیز جزو هیأت کارشناسان مالی آمریکا در ایران فعالیت کرد.

«هنگامی که کارتر گزارش کنفرانس کمپ‌دیوید را به آگاهی نمایندگان و سناتورها می‌رساند اعضای کنگره بیست بار با کف‌زدن‌های پرشور، سخنرانی او را قطع کردند.»

آلبرت انیشتین برای دومین بار در سال ۱۹۳۰ به آمریکا سفر کرد و در سال ۱۹۳۳ بطور دائمی به آنجا مهاجرت نمود. او در سال ۱۹۴۰ موفق به اخذ شهروندی آمریکا شد.

کارتر در یادداشتی که پس از گزارش‌های سولیوان نوشته شده، از تشویق شاه برای مقاومت گفته است. همچنین به شاه می‌گوید که «روی پشتیبانی ما حساب کند.» بنابراین سفارت در حمایت از شاه و حفظ رژیم پهلوی، نقش اثرگذاری داشت.

امام در پاسخ به خبرنگار سی‌بی‌اس درباره‌ی ماهیت ضدآمریکایی انقلاب اسلامی ایران می‌گویند: «اگر معنای ضدیت با آمریکا این است که ما نمی‌خواهیم وابسته به آمریکا باشم، آری ما ضدآمریکایی هستیم و اگر ترس آمریکا این است، آری باید بترسند.»

آمریکایی ها همواره از ابزار وتو در سازمان ملل برای سرپوش گذاشتن بر جنایات رژیم صهیونیستی استفاده کرده اند.

تصویر زیر مربوط به یکی از دختران دانشجوی ایرانی است که سال ۱۹۷۹ در مقابل خانه فرح (همسر شاه) تجمع کرده بودند و با برخورد شدید پلیس آمریکا مواجه می‌شوند.

ویلیام سولیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران به صراحت ساواک را فرزند سیا و ساواکی‌ها را پرورش یافته در آمریکا و اسرائیل اعلام کرده و بر روابط سیا و ساواک تاکید می‌کند .

از این خبر برمی‌آید که سران اروپا به منافع خود در ایران بدون شاه می‌‌اندیشیدند و به قول سولیوان رهبران سه کشور غربی، رئیس‌جمهور آمریکا را قانع کردند که راهی برای نجات شاه نمانده و غرب باید برای حفظ منافع حیاتی خود در این منطقه حساس چاره‌ای بیندیشد.

در اواخر 1929، وزارت امورخارجه آمریکا، انتصاب «چارلز کالمرهارت»، وزیر مختار آمریکا در آلبانی را به‌عنوان وزیرمختار جدید این کشور در تهران، اعلام نمود. «هارت» و خانواده‌اش در اوایل ژانویه 1930 وارد تهران شد و به مدت 4 سال، گزارشهای بسیار سودمندی را در موضوعات سیاسی و مالی تهیه کرد.

روزپنج شنبه 27 آذر 1393 وزارت امورخارجه آمریکا دستورداد تا از انتشار اسناد محرمانه مرتبط با کودتای ۲۸ مرداد که قراربود منتشرشود، جلوگیری گردد. وزارت خارجه آمریکا مدعی شد به علت نگرانی از تاثیرانتشار این اسناد برروند مذاکرات هسته‌ای موقتا مانع انتشاراین اسناد مهم شده است! جالب آنکه هیچ محدوده زمانی را برای رفع توقیف از این اسناد مشخص نکرد.

افشای داستان دنباله دار شکنجه توسط سازمان سیا در زندان های امریکا موجی از انتقادات را روانه کاخ سفید کرده است.

در تاریخ ۱۹ فوریه سال ۱۹۱۴م، پدر و مادر می پیرستوف، او را با تمبری به ارزش ۵۳ سنت به خانۀ پدر و مادر بزرگش در فاصلۀ ۷۳ مایلی فرستاد. والدین می از مزایای خدمات پستی «پارسل» استفاده می‌کردند که فقط یک سال بود که شروع شده بود. در سال‌های اولیۀ این خدمات، مشتریان و مقامات پستی هنوز نمی‌دانستند که از آن چگونه استفاده خواهد شد؛ پست کردن کودکان!