اگرچه روسیه با کارشکنی‌های مختلف و همچنین ادوات نظامی برتر نسبت به سپاه ایران توانست در کل نتیجه این جنگ ها را از آن خود کند اما دراین میان سپاه ایران به فرماندهی «عباس میرزا» ولیعهد فتحعلی شاه قاجار فتوحات و رشادت های مختلفی از خود نشان داد.
حسن پیرنیا (مشیرالدوله) در این خصوص مطرح می کند:
عباس میرزا در محل خانشين از محال قرا باغ با قوای روس روبرو شد وایشان را بسختی منهزم نمود و بعد از آنکه سپاه دیگری از تفلیس بمدد روسها رسید بر آنان نیز ظفر یافت و در نتیجه شوشی و شروان هم فرمان نایب السلطنه را گردن نهادند.
بعد از کشته شدن سیسیانف فرماندهی کل سپاه روس در قفقازیه در عهد (بر عهده) عودوویچ گذاشته شد. فرمانده جدید در صدد بر آمد که باعباس میرزا داخل گفتگوی صلح شود و این احوال مقارن ایامی بود که مأمورین فرانسوی در این تاریخ بطهران آمده بودند کاردان برای عملی کردن نقشه های ناپلئون سعی داشت که بین ایران و روس واسطه صلح گردد.
اقدامات کاردان در این راه مؤثر واقع نشد زیرا که کودوویچ در حقیقت نیتی جز اغفال عباس میرزا نداشت و يك بار هم در سال ۱۲۲۳ غفلة بايروان حمله برد اما شکست یافت و منهزما بتفلیس برگشت .
نایب السلطنه برای تنبیه گودوویچ شخصا از تبریز بنخجوان رهسپار گردید و چندبار در حدود این شهر و ایران و دریاچه گوکچه سپاهیان روس را مغلوب کرد و از مهمترین وقایع این ایام نبردی است که در ۱۲۲۰ مابين حسين‌خان قاجار سردار ایروان و روسها در گرفت و حسینخان فتح نمایانی کرد و جمع کثیری از سپاهیان روسی را باسیری گرفته بطهران فرستاد .
 
حسن پیرنیا، عباس اقبال آشتیانی، تاریخ ایران از آغاز تا قاجاریه، ص 782.