صحبت از محمدرضا شاه جزء خط قرمزهای حکومت پهلوی بود. این حساسیت به حدی شدید بود که اگر فردی درباره شاه صحبت می‌کرد با تهدید شدید ساواک مواجه می‌شد. نمونه‌ای از این برخورد را می‌توان در برخورد ساواک با آیت‌الله امامی کاشانی مشاهده کرد

با گسترش مخالفان حکومت پهلوی، نهادها و سازمان‌های وابسته به نهادهای امنیتی و اطلاعاتی نیز گسترش یافت. یکی از این سازمان‌ها، کمیته مشترک ضدخرابکاری بود که در اواخر دهه 1340 به وجود آمد. این کمیته به موازات ساواک و سایر نهادهای امنیتی شکل گرفت و هدف آن شناسایی و مجازات مخالفان حکومت بود. کمیته ضدخرابکاری دارای سازمان‌های وابسته به خود همچون زندان نیز ...

دوران کودکی آیت‌الله مهدوی کنی، مصادف با حکومت پهلوی اول و اجرای قانون کشف حجاب و برخی از اقدامات ظالمانه بود. اقداماتی که در شکل‌گیری نگرش بدبینانه و اعتراضی ایشان نسبت به حکومت پهلوی بسیار تاثیرگذار بود.

اقدامات ضد ملی- اسلامی رژیم پهلوی که از اوایل دهه 1340 ابعاد گسترده‌تری پیدا کرده بود، باعث شد گروه‌ها و شخصیت‌های مبارز با انگیزه‌های اسلامی و ملی به مبارزه با این رژیم بپردازند. تلاش شاه برای انتقال مرجعیت شیعه به خارج از کشور، پیگیری لایحه ضد اسلامی انجمن‌های ایالتی و ولایتی و سرانجام ارائه طرح انقلاب سفید(اصلاحات آمریکایی) در سال های 41 – 1340 ...

افزایش قیمت نفت در دهه 1350، بر وضعیت ساواک نیز تاثیرگذار بود. این موضوع در وهله اول بر بودجه ساواک تاثیر گذاشت. مقایسه بودجه ساواک در دهه 1350 و سال‌های پیش می‌تواند این موضوع را به خوبی نشان دهد

آيت‏ اللَّه سيدمحمدرضا سعيدي خراساني در سال 1301 ش (1341 ق) در مشهد مقدس ديده به جهان گشود. ايشان پس از خواندن دروس جديد و مقدمات و سطوح متوسطه به قم عزيمت نمود و از آيت ‏اللَّه سيد حسين بروجردي و ديگر آيات عظام به ويژه امام خميني(ره) بهره ‏مند شد. شهيد سعيدي در دوران سياه ستم‏شاهي، به مبارزات سياسي روي آورد و با ايستادگي وصف‏ ناپذيري عليه استبداد ...

رفتار ساواك نسبت به لغزش‌ها چنان بی‌رحمانه بود که اگر هر اشتباهی - ولو بسیار جزئی - در جریان دیدارهای شاه از محلی صورت می‌گرفت، بی‌تردید تمام کاسه و کوزه‌ها را بر سر کسی می‌شکست که مسئول تهیه و تنظیم برنامه شناخته می‌شد

اعمال فشار و سخت‌گیری رژیم پهلوی علیه انقلابیون در سال‌های 1356 و 1357 به چنان حدی رسید که نمایندگانی از «کمیته بین المللی صلیب سرخ» برای بازدید از وضعیت زندانیان سیاسی به ایران عزیمت کردند.

بعد از کودتای 28 مرداد 1332، سازمان امنیتی و اطلاعاتی ساواک تشکیل شد. ظاهرا هدف این سازمان دفاع از استقلال کشور بد؛ اما عملا سااک به نهادی ضدمردمی و علیه مخالفان حکومت تبدیل شد. تشکیل ساواک در سال 1335 شکل قانونی به خود گرفت و در قوانین بدین شکل منعکس شد.

از بین 180 نفر از فارغ التحصیلان دبیرستانهای افغانستان که به منظور آموزش فنی خلبانی در نظر گرفته شده بودند 59 نفر در آزمایشات قبول شدند. قرار است این عده از تاریخ 2/1/2536 در دانشکده افسری آموزشهای مقدماتی را طی نموده و سپس به شوروی اعزام گردند.

ساواک و حکومت پهلوی، همواره نقش گروه‌های مذهبی را دست کم می‌گرفت. حکومت بر این باور بود که قدرت گروه‌های مذهبی ناچیز است. اما سلسله دستگیری علما و فشار افکار عمومی، خلاف این باور را نشان داد. نمونه‌ای این ادعا را می‌توان در آزادی آیت‌الله دستغیب و برخی از علمای دیگر، تحت فشار افکار عمومی مشاهده کرد.

مدت محکومیت زندانیان سیاسی، کاملاً طولانی بوده و گاه نامشخص و نامعین بود. زندانیان هیچ راه گریزی برای نجات از زندان نداشتند مگر آنکه به خواسته‌های رژیم تن داده و مطابق با آن رفتار نمایند. یکی از این خواسته‌ها اعلام ندامت و یا اعتراف اجباری بود.

شاه هیچ‌گاه ادعای زندانیان سیاسی و برخی از رسانه‌های داخلی و خارجی پیرامون شکنجه زندانیان را قبول نمی‌کرد و به اشکال مختلف تلاش می‌کرد تا آن را دروغ جلوه دهد؛ اما این موضوع در خاطرات بسیاری از عوامل حکومت و حامیان شاه نیز بارها تکرار شده است.

سند زیر روایت دخالت نهادهای امنیتی در امور فرهنگی است. ساواک برای اهل قلم تعیین تکلیف میکند و نویسنده‌ای که کار نشر اثرش را به صورت قانونی پیگیری کرده، مجبور به جمع‌آوری کتابهایش می‌کند.

در جریان انقلاب اسلامی و مبارزه با طاغوت؛ روحانیون بیش از سایر اقشار حضور داشته و بیشترین هزینه‌ها را متحمل گردیدند. کسانی چون شهید آیت الله سید محمدرضا سعیدی شربت شهادت را نوشیدند و کسانی دیگر سال‌ها تبعید و شکنجه و زندان را به جان خریدند تا اندیشه‌های امام خمینی (ره) که عصاره ناب اسلام بود را در ایران انتشار دهند.

بسیاری از اعضای ساواک در قالب چهره‌های مختلف در احزاب و گروه‌های سیاسی مخالف رژیم شاه نفوذ داشتند و از این طریق به شناسایی مخالفان رژیم و نیز دریافت اطلاعات لازم مبادرت می‌کردند.

در دوران مبارزات انقلابی علیه حکومت پهلوی، زمانی که فعالیت ها و نوشته ها و اظهارات روشنفکران و نویسندگانی چون جلال آل احمد به معضلی برای ساواک تبدیل شد، این سازمان در گزارشی مفصلی که پیرامون سوابق جلال آل احمد تهیه کرده بود نوشته است.

دستگیری «آیت‌الله میرزا علی فیض مشکینی» و «آیت‌الله احمد جنتی» در سال 1357 موضوع سند زیر است. بر اساس گزارش ساواک این دو نفر تعدادی اعلامیه علیه رژیم پهلوی به همراه داشته‌اند در سابقه‌ی آیت‌الله مشکینی آمده است: «از روحانیون افراطی و از طرفداران خمینی می‌باشد.» در مورد آیت‌الله جنتی نیز می‌خوانیم: « از روحانیون بسیار ناراحت و افراطی و از طرفداران خمینی ...

دایره مخالفان و ویژگی‌های آنان از نظر ساواک کاملاً متفاوت از واقعیات بود. ساواک مخالفان دربار و مسئولین را به خوبی زیر نظر داشت. در مواردی رقبای احزاب نیز به خوبی شناسایی می‌شدند و اگر لازم می‌شد صدای برخی از مخالفان خاموش می‌شد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی؛ تعداد زیادی از دژخیمان پهلوی توسط انقلابیون دستگیر شدند و به صورت عادلانه در دادگاههای انقلاب محاکمه شدند.