آموزگار؛ از دادن وعده تا انکار آن

آموزگار بعد از آنکه به سمت نخست وزیری رسید، با دادن وعده‌هایی تلاش نمود تا مخالفان را راضی نماید. یکی از وعده‌هایی که وی قبل از روی کار آمدن به مردم داده بود؛ در رابطه با زندانیان سیاسی و رسیدگی به وضعیت آنان بود؛ اما او تمام وعده‌هایش را انکار نمود.
«آموزگار در مقابل خواسته‌های مردم در رهایی رهبران مذهبی و سیاسی از زندان‌های رژیم و رفع تبعید از رهبر انقلاب امام خمینی، آشکارا بر خلاف وعده‌هایش مقاومت می‌کرد. وی حتی در اوج شکل گیری نهضت اسلامی مردم، در مواضع خود در حفظ تعهدات خود به رژیم شاه تأکید داشت و عاجز از درک شرایط بود. به طوری که در تیر ماه ۱۳۵۷، علناً در مقابل آمار و ارقام زندانیان و تبعیدیان که توسط محافل و منابع درون نظام و یا جناح‌های مخالف درون دولت و حزب رستاخیز اعلام شده بود. در مقابل خبرنگاران روش انکار را پیش گرفت. در پاسخ به نامه رهبران مذهبی و احزاب و گروه‌های مذهبی - سیاسی وجود بحران در نظام و مخالفت مردمی را انکار نمود. و با زبان تحقیر به پاسخ پرداخت، به طوری که موج عظیمی از مخالفت مردم به رهبری علماء را برانگیخت و همان طوری که ذکر شد در اواخر مرداد ماه، پس از فاجعه سینما رکس آبادان، آموزگار از دولت و حزب رستاخیز کناره گرفت و بدین طریق عمر سیاسی‌اش پایان یافت.»

منبع: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، جمشید آموزگار: به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1382، ص 35